Andrzej Bursa

Zgaśnij księżycu

 

Z mi­siem w rącz­kach za­snę­ło dziec­ko

Mia­sto mil­czy jak ta­jem­ni­ca

Przy­cza­jo­ny za oknem zdra­dziec­ko

Zga­śnij zga­śnij księ­ży­cu!

 

Księ­życ srebr­ne bu­du­je mo­sty

Księ­życ pła­cze zie­lo­ny­mi łza­mi

Księ­życ jest tyl­ko dla do­ro­słych

Za­słoń okno za­słoń okno mamo.

 

Z wież wy­so­kich przez li­ście szpa­le­rów

Na do­ro­słych zstę­pu­je księ­życ

Sy­nek ma trzy lata do­pie­ro

Jemu jesz­cze nie wol­no tę­sk­nić.

 

Jesz­cze będą burz­li­we noce

Srebr­ne mia­sta dużo go­ry­czy

Wstań ma­mu­siu za­słoń okno ko­cem

Zga­śnij zga­śnij księ­ży­cu!

Kliknij ZOBACZ ODPOWIEDŹ, aby poznać interpretację utworu.