Przeczytaj fragment Pieśni o Rolandzie.

Pieśń o Rolandzie

CLXXIV

Roland czuje, że śmierć go bierze całego; z głowy zstępuje do serca. Biegnie […] pędem
na szczyt góry, położył się na zielonej murawie, twarzą do ziemi. Pod siebie kładzie swój
miecz i róg. Obrócił głowę ku zgrai pogan; tak czyni, chcąc, aby Karol powiedział i wszyscy
jego ludzie, że umarł jako zwycięzca i jako zacny hrabia. Raz po raz słabnącą ręką uderza
się w piersi. Za grzechy swoje wyciąga ku niebu swoją rękawicę.

CLXXV

Roland czuje, że dobiegł już kresu. Leży na stromym pagórku twarzą ku Hiszpanii.
Jedną ręką bije się w pierś: „Boże, przez twoją łaskę, mea culpa¹; za moje grzechy, wielkie
i małe, jakie popełniłem od godziny urodzenia aż do dnia, w którym oto poległem!”.
Wyciągnął do Boga prawą rękawicę. Aniołowie z nieba zstępują ku niemu.

Pieśń o Rolandzie, [w:] Arcydzieła francuskiego średniowiecza, red. nauk. Zygmunt Czerny, tłum. Tadeusz Żeleński (Boy), Anna Tatarkiewicz, Warszawa 1968.

¹ Mea culpa (łac.) – moja wina.

Oceń prawdziwość podanych stwierdzeń odnoszących się do fragmentu Pieśni o Rolandzie. Zaznacz P, jeśli stwierdzenie jest prawdziwe, albo F – jeśli jest fałszywe.

1. W podanym fragmencie zachowanie Rolanda przedstawiono zgodnie ze średniowiecznym wzorcem ascety.

2. W opisie śmierci Rolanda widoczne są elementy symboliki religijnej.