W jaki sposób w kulturze są przedstawiane sposoby spędzania wolnego czasu? Omów zagadnienie, odwołując się do fragmentu książki „Danuta Szaflarska. Mój czas” Gabriela Michalika oraz wybranych tekstów kultury.
Gabriel Michalik
Danuta Szaflarska. Mój czas1
I było też w Warszawie życie nocne. Janek i Danusia raczej nie bywali w najmodniejszych lokalach, na dancingu Paradis, gdzie od dziesiątej wieczorem do białego rana grali Artur Gold i Jerzy Petersburski, ani w Adrii, gdzie spotykały się sfery rządowe i artystyczne, gdzie konno wjeżdżał największy bon vivant epoki, generał Bolesław Wieniawa – Długoszewski, a nagrodę za zajęcie ósmego miejsca w konkursie chopinowskim można było przejeść i przepić w jeden i to dość oszczędny wieczór.
Ale od czego kino? Nocą Śródmieście żyło w najlepsze (tego zwyczaju nie udało się miastu odtworzyć po dziś dzień, a żenujące wysepki nocnego życia w rodzaju ulicy Mazowieckiej tylko podkreślają degradację); kina dawały seanse o północy. Marszałkowską, Nowym Światem i Krakowskim Przedmieściem tłumy przechadzały się bez względu na porę dnia. Królował elegancja. Na ulicę nie wypadało wyjść bez kapelusza. […]
Latem pływała z chłopcami łódką po jeziorkach parku Skaryszewskiego. Obok zoo był lunapark – jak to nazwała Danusia – wściekłą kolejką i wieżą do skoków spadochronowych.
Tuż przed końcem studiów, w czerwcu 1939 roku, zrobiła sobie wielką frajdę.
Miała tajemniczego znajomego […], który spełniał jej wszystkie życzenia. A właśnie wtedy zamarzyła o locie samolotem. Poszli na lotnisko na Pole Mokotowskie. Tajemniczy znajomy wsadził ją do RWD-8, wówczas podstawowego samolotu szkolnego polskich lotników, autorskiego projektu Stanisława Wigury. Poleciała nad miasto z akrobatą; śruby, beczki, korkociągi; ziemia pod nogami, ziemia nad głową. Jakby tego było mało, przesiadła się jeszcze potem do RWD-13, był to hit eksportowy polskiego przemysłu lotniczego, sprzedawany do Hiszpanii i Brazylii. Promował go sam prezydent Mościcki. […] Szalałam ze szczęścia. Cały czas się śmiałam – wspominała.
Przypisy
[1] Pierwsza opublikowana biografia Danuty Szaflarskiej, polskiej aktorki filmowej i teatralnej, wystąpiła w ponad 40 rolach filmowych i ponad 80 teatralnych. Karierę aktorską, rozpoczęła we wrześniu 1939 roku, zakończyła w listopadzie 2016 roku, w wieku 101 lat.