Cyprian Kamil Norwid

Larwa

 

1

Na śliskim bruku w Londynie,

W mgle – podksiężycowéj, białéj –

Niejedna postać cię minie,

Lecz ty ją wspomnisz, struchlały.

 

2

Czoło ma w cierniu? czy w brudzie?

Rozpoznać tego nie można;

Poszepty z Niebem o cudzie

W wargach… czy? piana bezbożna!…

 

3

Rzekłbyś, że to Biblii księga

Zataczająca się w błocie –

Po którą nikt już nie sięga,

Iż nie czas myśleć… o cnocie!

 

4

Rozpacz i pieniądz – dwa słowa –

Łyskają bielmem jej źrenic,

Skąd idzie?… sobie to chowa,

Gdzie idzie?… zapewne – gdzie nic!

 

5

Takiej-to podobna jędzy

Ludzkość, co płacze dziś i drwi;

– Jak historia?… wie tylko: „krwi!…”

Jak społeczność?… tylko – „pieniędzy!…”

Kliknij ZOBACZ ODPOWIEDŹ, aby poznać interpretację utworu.