Antoine de Saint-Exupéry

Mały Książę

– Szukam ludzi – odrzekł Mały Książę. – Co to znaczy „oswoić”? […]

– To coś, co już popada nieco w zapomnienie – powiedział lis. – Oznacza: „stwarzać więzy”.

– Stwarzać więzy?

– Oczywiście – potwierdził lis.  – Tymczasem jesteś dla mnie jakimś chłopcem podobnym do stu tysięcy innych chłopców. I nie jesteś mi potrzebny. Także i ja nie jestem tobie potrzebny. Jestem dla ciebie tylko jakimś lisem podobnym do stu tysięcy innych lisów. Ale jeśli mnie oswoisz, będziemy potrzebowali siebie nawzajem. Staniesz się dla mnie kimś jedynym na świecie…

– Zaczynam rozumieć – powiedział Mały Książę.

– Jest taki kwiat… Chyba mnie oswoił…[…]

– Moje życie jest jednostajne. Ja poluję na kury, ludzie polują na mnie. Wszystkie kury są takie same i wszyscy ludzie są tacy sami. Nudzę się więc trochę. Ale jeżeli mnie oswoisz, to będzie jak blask słońca w moim życiu. Będę rozpoznawał odgłos twoich kroków, który będzie się dla mnie różnił od wszystkich innych. Na dźwięk innych głosów będę się chował pod ziemię. Dźwięk twojego będzie mnie wywabiał z nory. I popatrz tylko! Widzisz tam, daleko, łan zboża. Nie jadam chleba. Na nic mi zboże. Łany zboża z niczym mi się nie kojarzą. To smutne! Ale ty masz złociste włosy. Byłoby więc cudownie, gdybyś mnie oswoił! Zboże, które jest złociste, zawsze mi będzie ciebie przypominać. Pokocham poszum wiatru w zbożu…

Lis zamilkł i długo się przyglądał Małemu Księciu.

– Oswój mnie, proszę cię… – powiedział.

– Bardzo chętnie – odrzekł Mały Książę – ale mam niewiele czasu. Muszę znaleźć przyjaciół i poznać wiele spraw.

– Poznaje się tylko to, co się oswaja – powiedział lis. – Ludzie nie mają czasu, by cokolwiek poznawać. Kupują w sklepach rzeczy już gotowe do użytku. A że nie ma sklepów z przyjaciółmi, ludzie nie mają już przyjaciół. Jeśli pragniesz przyjaciela, oswój mnie!

Antoine de  Saint-Exupéry, Mały Książę, Warszawa 2018.