Daniel Naborowski

Cnota grunt wszystkiemu

 

Fraszka wszytko na świecie, fraszka z każdej strony!

Nic to, choć ty masz pałac kosztem wystawiony,

Nic to, że stół zastawiasz hojnie półmiskami,

Nic to, że-ć złoto, srebro leży gromadami,

Nic to, że gładka żona i domu zacnego,

Nic to, że mnóstwo wnuków liczysz z boku swego,

Nic to, że masz wsi gęste i wielkie osady,

Nic to, że sług za tobą niemałe gromady,

Nic to, że równia nie znasz dowcipowi swemu,

Nic to, że się ty światu podobasz wszytkiemu,

Nic to, że-ć szczęście płynie nieodmiennym torem,

Nic to, choćbyś opatem abo był pryjorem,

Nic to, choć masz papieskie i carskie korony,

Nic to, że cię wyniosło Szczęście nad Tryjony,

Nic to, byś miał tysiąc lat szczęsne panowanie,

Bo iż to wszytko mija, za nic wszytko stanie.

Sama cnota i sława, która z cnoty płynie,

Nade wszytko ta wiecznie trwa i wiecznie słynie.

Tą kto żyje, ma dosyć, choć nie ma niczego,

A bez tej kto umiera, już nic ze wszytkiego.

Kliknij ZOBACZ ODPOWIEDŹ, aby poznać interpretację utworu.